• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer
MENUMENU
  • Home
  • Guru's Message
    • Maitri Sila (Precepts)
    • Lalitpur
    • Sindhuli
    • Patharkot
    • Chitwan
    • Lamjung
  • Maitri Dharma Books
    • Nepali
    • Hindi
    • English
  • Maitri Mantras
  • Maitri Prayers
    • Parmatma Guru Prayers
      • Maha Maitri Marga Gyawi Prayer
      • Mra Mra Pen Marga Gyawi Prayer
      • Yamtok Gyawi Prayer
      • Yeshen Gyawi Prayer
      • Laensiwi Gyawi Prayer
      • Laensi Gyawi Prayer
      • Nomyun Gyawi Prayer
    • Mangalacharan Prayers
      • Water Offering Prayer
      • Flowers Offering Prayer
      • Fruits Offering Prayer
      • Batti Offering Prayer
      • Incense Offering Prayer
    • 21 Lok Prayer
      • Swarga Lok Prayer
    • Blessings Prayer
  • Maitri Gurus
    • Guru Rare Pics & Videos
  • Maitri Updates
    • 18th Maitri Diwas
    • 17th Maitri Diwas
    • 16th Maha Maitri Diwas
    • Letter to The Embassy of Nepal, New Delhi, India
    • Parmatma Guru Descendence Day
    • 15th Maitri Diwas
    • Topchen Guru Speech
    • Maitri Peace March
    • Sarva Dharma Pari-Samvad

Maha Maitri Marga Gyawi Prayer

(वशु सूदेन सेप्ल ज्ञ्यावी)

मैत्री भाषा
नेपाली
हिंदी
English
मैत्री भाषा

महा मैत्री मार्ग गुरुलाई नमोः ।। वशु सूदेन सेप्ल लोपंवेइचि लचू ।।

१. धंयूघ थखेप्व फघो उडूशै ञेईघाग शेवसेइ ।।
२. धूय सथुगे ओछ लयि चप्वफज्ञिञ ।।
३. वक्षुश्य नेञूङशै गुसुय्य ककधपये घटो ।।
४. यकूच वक्षुश्यसेइ उल्यपुय सुदेन सेप्ल लोपंवेइचि ञईङेस लप्क्षत्रः ।।
५. नल्निघ पय ज्ञ्यावी त्रथोष वेइचि वेईञ लप्क्षो ।।
६. तीश्धु खवाशै शेवैई धुन्ज्ञघु न्युफशै खेञङ वेइचि ।।
७. सूदेन सेप्ल लोपंशै ञूइफशै श्णस विइ लोञिनञर लप्गो ।।
८. ज्ञोञिमचिल तुवुई घटो ञुङो क्षुणे क्षदुङ यप्ज्ञ ज्ञप्शुगो छओशै ।।
९. ओङ यिङविइ धचिनेचि वुग धैज्ञफया ज्ञूञोङसेइ तुवुई छओशै सेप्ल लोपंवेइची घिठज्ञ्य लम्वुई ।।
१०. चथोफ वक्षुश्य नेञूङथंप ओङ चसेग एज्ञ्यू धञब ।।
११. एधेच सूदेन पय शपङेवि नोत्र ञभि नेपग ।।
१२. ओवुईछो ध्ज्ञप्ङ शेवसेइ सूदेन त्रथोष धिठशोये वञिआज्ञो थेगु ।।
१३. चथोफ त्रणम्वुई फेग सूदेन सेप्ल लोपंवेइचि गसग लप्क्षत्रः ।।
१४. गुप्सोव ज्ञि ञदृ कोश्य घठचिधन ज्ञञे ।।
१५. ज्ञोत्रंमोण ङज्ञुक म्रेविद निञुर निपङ लप्क्षो छओशै ।।
१६. यिधन्ज्ञ पंज्ञशोटो एदोवोई छओशे थेमय ञेअप ओङ चसेगविइ ।।
१७. धैज्ञ णेग्युशै स्णशै ञईशनुय सूदेन सेप्ल लोपंवेइचि घिठज्ञ्य लम्वुई ।।
१८. नल्निघश अल्नणिञ गेदप लप्गो ञतयेद लप्क्षो ।।
१९. मेबप स्णशै चथोफ वक्षुश्यसेइ ज्ञुवुईओशै ।।
२०. धेथू क्षूणे गुन्धुय पंञृवि ञतयेद लप्क्षो ।।
२१. नोशै सेप्ल, सेप्ल लोपं पय ।।
२२. लोपं सेप्ल लोपंवेइचि गसग लप्क्षत्रः ।।
२३. सूदेन सेप्ल लोपं णपिशग इन्स एङो नवोईदोबवि कोश्य ।।
२४. धैज्ञ पय चस्ञक्ष मसघेप त्रेष ञईयुञछे तीवैईश्शघ्ण ।।
२५. वयूणशै घचित्री एनोण ज्ञोटुसेइ ञईशनुय ।।
२६. उज्ञोश णोञरज्ञिल सेप्ल लोपंवेइची गसग लप्क्षत्रः ।।
२७. सूदेन शपङे वशु धञिङघिशै ज्ञोटु वोईन्त्रो नेन्मु ।।
२८. ञेम्पथोक, ञोध, ञेनङ पय भवुइ खम्ये टुवप वयूण ।।
२९. लोपं सेप्ल पय त्रथोषसेइ णिवैइन्त्रु सूदेन सव्विई ।।
३०. वशु सूदेन सेप्ल लोपंवेइची शपङेसक गसग लप्क्षत्रः ।।
३१. शेक, ज्ञिण, घुय्यशे न्येज्ञ ज्ञोधिन्द पय ।।
३२. धोग्ध छोवशै ओज्ञ्यध्यिथिग शोस्य ।।
३३. एञित्रे धचिट चस्पङ इन्स धचिने एक्षूसेइ ।।
३४. चथोज्ञ्य ओङेयिप षेधकसेइ ओङ यिङघटो ज्ञोञिमचिल ।।
३५. खोथ्व नेग्य नल्निघशै उग्ञे थिक्षुग येथ नेग्य ।।
३६. भुज्ञ्यणशै चेलपसेइ ज्ञम्दुशे नेञूङथंपशे गुसुय्य ।।
३७. ज्ञ्तफो लप्गोग थुञश त्रयू थओङ लधो जेखो विइ ।।
३८. ज्ञेञ युत्रण सेगवेइचि गसग लप्क्षत्रः ।।
३९. तीक्षङ कोश्य नुयझ नेञूङथंपशे युत्रणक्षेये ।।
४०. चसेच्य णोम त्रयूसु नृङ णेश्यु विइ ।।
४१. उथशेर्षधि धचिकोधप चसेच्य शेपथंप ।।
४२. त्रयूसु क्षूदङेप लप्क्षोवेइचि गसग लप्क्षत्रः ।।
४३. ज्ञोशप्सो गज्ञ्लर विइ ज्ञूञोङसेइ ज्ञोज्ञक घटो त्रोयेपु छवोशे ।।
४४. ञङेकशै उछेफ विइ त्रथोष लोपं यिग फध्धुय छओशे ।।
४५. त्रथोष ज्ञिधेप्न ज्ञोथुग छओशे तुघत्वय नेञूङथंप वेइचि ।।
४६. चथोफ लोञिशञङु नृपमशोटो त्रथोष यञ्धिओवूई ओङु ।।
४७. ज्ञोञुङशै ज्ञङचि युञ्नो ज्ञशै ञगु त्रघोशे न्युफथंप ।।
४८. यकूचप गूङ सुव उग्सुवसेइ लप्गुशै छओ ञगु ।।
४९. छुइङु ञकधेय विइ एङो मधिय घटो ।।
५०. लप्त्रो क्षिफग ओङे ओङ लप्गो धेथे वक्षुश्य शगेबवेईची ।।
५१. ञङेक मसघेप घटो ञेइञ्यु शू चिलज्ञ मेज्ञल ।।
५२. धृञंच धैज्ञ त्रुवेई त्रञुश घफसेनीन ज्ञोनोन युङशै वेइचि ।।
५३. एनपुसुय शोस्यु ज्ञुधुत्र ङयूप यप्ज्ञ ।।
५४. थिञ्शिज्ञो ओङु सुदेनक त्रथोषसेइ भङो पय शपंङेविइ ।।
५५. ओश्शेअच ज्ञूञोङसेइ युङशे नेञूङथंपशे गुसुय्य ।।
५६. वेगू वथेगी छओशै उयू गुप्गेयप नोत्र ।।
५७. चथोफ छुवइशे सूदेन सेप्ल लोपंथंपसेइ ।।
५८. लप्त्रो उञेप यूप्णृत ज्ञघुथंप ञईयु ञगु ।।
५९. त्रुदत्रिज्ञ कशेवोई वकश त्रथोषवेइचि धच्चिल लप्गी ।।
६०. उञुध धचिकिश्ञूध एवैईघगे पय त्रुस्न कशेवोई ।।
६१. दोनङ इन्स नूघशोधुय त्रथोष पय सेप्ल क्षोफू ।।
६२. शज्ञोफश लआगगेचि वकश सेप्ल उञगेअगी ।।
६३. मेज्ञल पथोग्सोज्ञ वकश सेप्लशै ।।
६४. उगोणपङ लप्क्षू ज्ञोशप्सो निज्ञ्त्फ ।।
६५. लोपं कश्णशै धचिवधसेइ ।।
६६. नोत्र धचिनृसेइ सेज्ञिव वुग वथेगी ।।
६७. नृङ फयो ञेइञ्यु लप्गुशै कश्णवेइचि एज्ञ्यो विइ ।।
६८. कतेक्ष खेम्तूवशै ज्ञेतुण्ज विइ वोईन्त्र लप्गी ।।
६९. यग्ङो योङशो खम्ये ठिलज्ञेश ओधपङ ।।
७०. धेथू कशेवोई मेसकश ओथेय चिफग लप्गी ।।
७१. सेवोइश पेछनई ञथुधेलशै एज्ञोछसेइ ।।
७२. योध्त्र धुग शुज्ञिधेप पय एथसया गपेम्गो ।।
७३. वकश सूदेन त्रथोषशै उगोणपङ लप्क्षू ।।
७४. नज्ञण्ध पय उगेप् वेइचि फिचित्रल्ज्ञोक थेगु शेप्क लप्गी ।।
७५. नेञूङ आटक्षपशै युत्रणशै गुसुय्य कश्ण नृङ लप्गी ।।
७६. यिङशै अणोणयस पय फतवशङसेइ ।।
७७. नोत्र वुग घटो ।।
७८. ज्ञृञोथंपशै तीश्घु नृङ लप्गो मसएङो जज्ञ्येफयिग शोस्य तुवुई ।।
७९. थुपेनु छेफ विइ लइथग णाव लप्गुशै ज्ञृञो ।।
८०. णोकक्ष यिङविइ वञुगशेप आगगेचि ।।
८१. ध्ज्ञन्द ऋफग धुग्यग इन्स छेफगेक्षेप्वे ।।
८२. सूदेन त्रथोष ज्ञुवूईआग चथोफ वक्षुश्यसेइ ।।
८३. आवग्य नेञूङथंप भुज्ञ्यणशै चथ्वेज्ञयिग ।।
८४. शोस्य घटो उगेयप नोशै सेप्ल ज्ञ्यूकै ।।
८५. ञेब गृन्त नेन्मुशै गुसुय्य यकूच्ये धचिको धप ।।
८६. ओशयिङ घटो नृपम निञुर वज्ञः ।।
८७. सोन्वा नेहि निग्मा ज्ञ्यावी ज्ञ्याते ज्ञ्यावी येन्दीग ञ्येन्दे निग्मा ।।
८८. शे ञङेक धच्त्रिञ एज्ञ्योे फविईशक मसएङो नेञूङथंप ।।
८९. उगेचइफ थिक्षुग नृपमशोटो सूदेन त्रथोष ज्ञिधेप्न लप्गो ।।
९०. तीश्धुसेइ ज्ञोङिफ भङो ज्ञ्शपङे एवेग्ग घटो ।।
९१. मसयग्गे थिअग चथोफ सूदेन त्रथोषशे लोपंथंप ।।
९२. खच्यू चिशिज्ञे नेयम्य मेबप थिक्षुग यछः ।।
९३. यकच्यू धेथू ओत्रिढ आलोकश थोग्त्रग ।।
९४. खचपा नल्निघ त्रथोष लोपंवेइचि वईञ लप्क्षो न्युफविइ दुङघ्न एओप उथ्शुय उघ्सुय छओ डेघ ।।
९५. उथ्शुय घटो यकूचप गूङ त्रथोषशै कश्ण नृङ नेपग ।।
९६. उसेदुत चिलज्ञ मेज्ञल नेन्मु छओये धलो ।।
९७. धछृ ज्ञोधिन्द सूदेन त्रथोषसेइ ञोदुग गछओ ।।
९८. थिक आञेक्षिक फुफिधगेशै उलेम्प ज्ञोथुग थेगुवेइचि ।।
९९. वकश सूदेन त्रथोषसेइ ञोदुग वञिआज्ञो ओङु ।।
१००. उज्ञोट एज्ञोनि अल्नणिञशै ङथ्नसेइ युञ्नो ।।
१०१. नल्निघश धैज्ञसेइ युञ्नो ञस्सफफे छवोशे ।।
१०२. ज्ञोत्व ज्ञोक्षूघो आल्योफ नेञूङथंप वेइचि ।।
१०३. सूदेन त्रथोष कश्णशै ञूइफ स्णशै फुच्यम लप्गी ओङु ।।
१०४. नल्निघश धैज्ञ ञईयु सोथुग नेञूङथंप ।।
१०५. धैज्ञशै धथेगेवि धैज्ञशै आञेक मिखु लप्क्षे ।।
१०६. खूङ धैज्ञ ञेइञ्यु त्रुयग गज्ञंघु ञन ।।
१०७. ञनोनसेइ बशेग सेगसेइ उणेग्यु घटो ।।
१०८. यकूचप एगुविशु उज्ञोश भुज्ञ्यण त्रूविक ञगु ।।
१०९. ओघत्रे एवुईघटो ङयूपथंप नेन्मु लप्गीसेइ त्रेष उयू शदुग ।।
११०. त्रेष धोग्ध ज्ञ्यूक एशोथोन्वा नेन्मुशै गुसुय्य ।।
१११. नोशै सेप्ल क्षप्णग सूदेन त्रथोषसेइ ।।
११२. ज्ञोञुङ वयूण थिक्षुग शईसुर्व ञोदुग नेपग ।।
११३. खूङ त्रञुश नेन्मु वज्ञृण मसरयूसेइ ।।
११४. ओघत्रे उगोचेप ज्ञशै ज्ञिधेप्न वञुया धलो ।।
११५. खोथ्व गुकेधुय कुन्ञू छृसो ओएछ ।।
११६. येथ थिक्षुग यछः ङीद धेथू ज्ञिधेशप ज्ञ्यूकै शिगूङ ।।
११७. येनपूबो नल्निघश अञित्रे णफधविई ।।
११८. उज्ञोट पय फूगईशिध ज्ञवट कशेवोई ।।
११९. ञनोन पय तीश्धु क्षोफूवेईचि नोत्र वयूण थेगु ज्ञ्यूकै ।।
१२०. यखुध सेङय सूदेन त्रथोषसेइ ञुत्येग उणोण ।।
१२१. चिलज्ञ ज्ञूञोङसेइ ज्ञशै ञगु त्रणम्वुई घटो ।।
१२२. निर्घष गवौई कुन्ञू पय भुज्ञ्यण धैज्ञ ।।
१२३. त्रथोष त्रणम्वूईशै ङयूप थोग ।।
१२४. त्रथोष वोईन्त्र त्रणम्वूईशै चेलपसेइ ।।
१२५. न्युफ वेइचि त्रथोष त्रुवेई छईसुय छओशे ।।
१२६. ज्ञोञुङविइ जेशुओशे धुग फुघेप सुब्के क्षेघुन ।।
१२७. ञईञध्धशै वफतेन गृन्त थुपेनु एवेग्ग घटो ।।
१२८. आलोकश नल्निघश भुज्ञ्यण निर्घष ।।
१२९. नोशै सेप्ल क्षप्णग सूदेन त्रथोष नृङ लप्गो ।।
१३०. नल्निघश वशु चथ्वेज्ञयिग शोस्य थिअग ।।
१३१. वनौभङ नल्निघ भुज्ञ्यणशै चथ्वेज्ञयिग ।।
१३२. एज्ञ्यो फविशक मसएङो नेञूङथंपशे गुसुय्य ।।
१३३. ऋफग लप्क्षू उज्ञोश नुगविइ पय ।।
१३४. सूदेन सेप्ल फुफिधगेशै ञूइफ स्णशै एवेग्ग थिअग ।।
१३५. चथोफ तिन्कु न्यूगवेईचि उञुध धचिकिश्ञूध पय ।।
१३६. आश्ञुध ङप्णि एङप्णि खम्ये धेथू कशेवोई ।।
१३७. शईसुर्व धचिज्ञङुक न्यूग धचिज्ञप लप्गो ।।
१३८. धवविईण न्यूग ओङ यिङविइ नुगविइ नेपग ।।
१३९. खोथ्वशु चृस्येणङु नेयम्यसेइ छेइग्यु थोग्त्र ।।
१४०. येथ ज्ञिपा नल्निघश थूवैईसृ सोत्रुगत्र ।।
१४१. धछ ङीद क्षोफू गुयेप्ब धच्यून ञूत्रो धगु ।।
१४२. शोस्य णुग्येनु गृन्त नल्निघश भुज्ञ्यणयिग ।।
१४३. नृपङ थाग उचथेक वक्षुश्य नेञूङथंप ।।
१४४. उज्ञोश भुज्ञ्यण शेध्नविइ ञुहुग उन्येम्फ ओज्ञ्यध्यिशे ।।
१४५. नृपङसेइ घटो णेङ धेथू सूदेन सेप्ल लोपंविइ ।।
१४६. वशु सूदेन त्रथोष सेप्ल क्षप्णगसेइ ञोदुग वञिआज्ञो ओङु ।।
१४७. धचिघ्क्षेशे मेत्प लोपं सेप्लसेइ ञोदुग छओशै ओज्ञ्यध्यिसेइ ।।
१४८. उल्नेशिपशेटो उन्यूगयेशै शेपङविइ एवेग्ग ज्ञ्योभूघर पय ।।
१४९. शेपशै ञईयुपंञ ञबे अच्यल्नोक उत्रथेधि नंद ।।
१५०. शफगेन धेथू त्रयूसु ज्ञोवुग थिअग ।।
१५१. नोत्र ञुत्येगङेव ओङु वेगू ञप्गि पय ।।
१५२. लेञिग वयूण ज्ञोज्ञुणङोफ एङो धिबधे पय धञेत्रङक्षेप्वे ।।
१५३. ज्ञशै त्रेष त्रथोषसेइ नृङ नेपग ओछोधप एवुईघटो ।।
१५४. यकूच लप्गो ञेब गृन्त सूज्ञिधेप्न लप्ग चशोग ।।
१५५. ञनोन उम्नप यिङ ञगु णोकक्ष घटो ।।
१५६. क्षिगेधेप वयूण ज्ञोधिन्द ओधपङ विइ कोश्य ।।
१५७. पय यकूचप गूङ धप्फैकन्यघ्न चथोफ पेङकथंपशे ।।
१५८. अणोण सेप्ल क्षप्णग ज्ञूवुईआग सूदेन त्रथोषशे ।।
१५९. चथोफ नौश न्यूग मिखु पय ओलङणवशै शईससेइ ।।
१६०. लेञिग ओल्येच शुसेप्ब घटोग ।।
१६१. ज्ञोधिन्द ओधपङ नवोईदोब कोश्य ।।
१६२. सुबेग घटो त्रभचिधर्व भवुइ वयूण सूदेन न्यूग ज्ञिधेप्न नेपग ।।
१६३. णेङ धेथू सूदेन न्यूगतेन ।।
१६४. गुप्गेयप सूदेन ओधपङसेइ वुग घटो ।।
१६५. धृञंच ऋफग धचिज्ञप धचिनेशे धेथू शेप्क ।।
१६६. ज्ञोच्येप थिअग भवुइ वयूण थुञश क्षुज्ञ क्षुज्ञसेइ ।।
१६७. ञइथेङशे गुसुय्य ककधप घिनश लङथंप वेईचि ।।
१६८. आञित्रे पय ञुत्येग चखुवुई वोइन्त्र थेगु ।।
१६९. योङशो णोम पय शैवेईथवा वयूण ।।
१७०. शतिज्ञक टयूफ णुधफ ज्ञियेफपङ नोत्र ।।
१७१. ञुङो ञङेक मसघेपवी नेन्मु शू ञनोन ।।
१७२. ज्ञिगेण घटो खेगत्र एमसेधल त्रेष णेङ ज्ञिपा ।।
१७३. तीएङ त्रेष ङयूप ढृगु शञज्ञ छओये ञगु ।।
१७४. थिअग ञङेक वत्रो लप्ग सूदेन त्रथोष कश्ण यकूचसेइ त्रेष ।।
१७५. धृञंच कोश्यु वोईन्त्र सूदेन त्रथोषसेइ ।।
१७६. सगेधक लङसेइ चथोफ नुयृष यिङ एवेग्ग घटो ।।
१७७. उज्ञोट लोञिशञङु एगुविशु सूदेन त्रथोष छेप्वे ।।
१७८. नुवैईग चथोफ छुवइ फेवोङ फेवोङसेइ ।।
१७९. ज्ञशै छओशे भोवेई सेगी नेञूङथंप ।।
१८०. गुप्संव घटो उथेय ञईकेच ओङ ओरमसेइ ।।
१८१. सूदेन शपङे सोक्षुये पय अञित्रे विइ ।।
१८२. ञपुफयोग थिअग यिङ पञंसे ।।
१८३. चथोफ नेञूङथंप णपिशगशेपा सूदेन सेप्ल लोपंसेइ ।।
१८४. ञोदुग वञिचि नोत्र ञभि लप्गो ।।
१८५. एवुईभुवक फुञ्ययु नीङश धेथू वैज्ञिधप लप्क्षू ।।
१८६. थिञ्शिज्ञो थैच चथोफ नेञूङथंप धैज्ञफया ञपसेय्से ज्ञूञोङसेइ ।।
१८७. सेद गेफङ कतेक्ष लोञञ्यण त्रथोषथंपसेइ ।।
१८८. शोस्य घटो छईसुय लधो धचिघ्क्षे उत्रथोष सगेधक थंप ।।
१८९. कतेक्षशै चेलप पय नृपम उप्बशै ।।
१९०. क्षप्णग थिअग नोत्र त्रभचि सूदेन त्रथोष उम्जेयशू ।।
१९१. त्रथोषसेइ भेवी एञित्रे पेज्गूथंप वेईचि ।।
१९२. सुब्के त्रथोष सेप्ल लोपं उगून सुब्के नंदयिग ।।
१९३. ज्ञशै त्रेष धेथू शोस्य घटो ञेब गृन्तु ।।
१९४. धचिवध थिअग नोत्र त्रभचि सेप्ल यप्णोङसुर्व ।।
१९५. नल्निधसेइ ज्ञशै ञगु भोवेई सेगी त्रणम्वुई एवेग्ग छओशैशे ।।
१९६. फेवोङ विइ ज्ञूञोङसेइ खिव ञपुफयोग वञुया धलो ।।
१९७. एञित्रे ञिसे चथोफ सूदेन त्रथोषशे नोशै सेप्ल क्षप्णगथपं ।।
१९८. नृर्घष थिअग चथोफवञे ञभि पय मिखु लप्क्षो ।।
१९९. नोत्र णूग्छ उणेग्यु थेगु सेवोइशथंपसेइ पय ।।
२००. युङ पय ञङेक उछेफ थेगु चिशैवचि पय ।।
२०१. त्रथोषशै कतेक्ष धलो ज्ञोथुग थेगु क्षुज्ञ क्षुज्ञसेइ ।।
२०२. तीछङ थिअग नोत्र वकश सूदेन त्रथोष येर्नपू ।।
२०३. शू ज्ञूञोङयिग कुन्ञू ञकधेय ।।
२०४. ञेब गृन्त गूङ धैज्ञफया ज्ञूञोङसेइ ।।
२०५. नर्पू सूदेन सेप्ल नेयङेस घटो ।।
२०६. उसेदुत नोशै सेप्ल क्षप्णग ऋफग लप्ग ञेआग ।।
२०७. यकूचप यूप्णृत लप्गुशै एनोङछिल विइ ।।
२०८. वकश सूदेन त्रथोषशै गेफङ कश्ण एवेग्ग घटो ।।
२०९. ञोदुग लप्गो ज्ञोधिन्द नोशै सेप्ल क्षप्णगसेइ धचिघ्क्षे छश्यु विइ ।।
२१०. नेन्मु थिअग ञेब गृन्त नोशै सेप्ल चसेच्य नेञूङथंप विइ ।।
२११. चसेच्य नल्निधसेइ तीष्णेञुंज्ञ त्रथोष सेप्ल क्षोफू उज्ञोप्व णेज्ञफ लप्गी ओङु ।।
२१२. सेप्ल क्षप्णग वञिआज्ञो थैच ।।

नेपाली

महा मैत्री मार्ग ज्ञावी प्रार्थना

असंख्य प्राणीहरु सबै पुत्र सरह गरि दया र करुणाले सदा ख्याल राख्नुहुने अनागत् स्वर्ण कालमा सत्य मार्ग प्रतिपादन गराउने मैत्री मार्ग ज्ञावीलाई नमन गर्दछु।

निर्मल र उत्तम नौ पत्रयुक्त पद्धमासन माथि विभूति रङ्गको श्वेत वस्त्र धारण गर्नु भएको पाउ हस्त एक समान उभिएको मोहक ज्योतिर्मय रुपलाई नमन गर्दछु।

अकुशल कर्मको फालले लोकमा भौतारीरहेको पुण्य संभार नभएकोले धर्मगुरुबाट वञ्चित भएको र द्रव्यहीन भई दुःखा भएको प्राणीहरुलाई प्रकाशमय धर्मको अमृत बर्साउनुहोस्।

तीन प्रकारको क्लेशले संचित भएको जतिपनि पापहरु र त्यसरी नै जान् अन्जान् मा संचित गरेको अन्य पापहरु र पश्चाताप सहित अब उपरान्त नदोहराउने प्रण गरि ति समस्त तपाइको समू एकाएक देशना गर्दछु।

जुन पुण्य संभार भई प्राप्त गरेको मानब जीवन क्षणिक सुखलाई सर्वोपरी ठानी रुमल्लिराहेकाहरुलाई सर्वोच्च निर्वाण प्राप्तीको निमित्त दया र करुणाले अन्तर आत्मालाई दो-याउनुहोस् ।

२१ लोकको प्राणीको निमित्त निरन्तर लागिपर्नुभएको समयको क्याल नराखी १० दिशाको बुद्ध र बोधिसत्वहरु ति सबैलाई म पनि अनुमोदन गर्दछु

भेद भाव त्यागि सर्व धर्मको सम्मान गर्नु।

अवमुल्यन, आरोप, प्रत्यारोप र भ्रम त्यागि भेद भाव र मतभेदको धर्म र मार्ग दुवै कहिले नअपनाई सत्य मार्ग अपनाउनु।

जीवन रहुन्जेल सत्य मार्गमा अनुशरण गर्दै पाप कर्महरु त्यागि गुरु तत्वको समागममा सदा समाधिमा लिन रहनु।

आफूले प्राप्त नगरेको तत्वलाई शब्दजालको व्याख्याले सिद्ध गर्ने नखोज्नु।

प्राणी हत्या हिँसा जस्ता सबै दानाविया आचरण ति सबै त्यागी सम्यक आहार गर्नु।

मुलुक पहिचानको आधारमा मानिस र मुलुक प्रति तुच्छ सोच नराख्नु।

सत्य मार्गको अनुसरण गर्दै आफु लगायत विश्वलाई लाभान्वित हुने काम गर्नु।

प्राणि उद्धारको निमित्त तत्व प्राप्ति गर्नु।

चित्तको उच्चतम र गहन्तमा सदा लिन भई अनेक शिलहरुको आत्माबोध गरि सम्पूर्ण बन्धनबाट मुक्त हुनु।

वैरागी भावले ग्रहण गरिएको शिल शुद्ध चित्तले प्रानिधानको निमित्त हो।

सत्य मार्ग, सुर्ता, चिन्ता भावनाको तीन कार्यले क्लेश रहित बुद्ध शासन सबै दिशामा फैलिउन्।

सदा युद्ध हुने मुलुकहरुमा र आयु र पुण्य अभाव भएको कलियुगमा र धर्मको शब्दबाट पनि विहिन भएको सबै मुलुकहरुमा सत्य धर्मको सूर्य सदा उदाई रहुन्।

यो लोक बाट मृत्यु पश्चात यथाशिघ्र सुखमय स्वर्ग भवनमा जन्म सिद्धि भई त्यहाँ मैत्री मार्ग ज्ञावी प्रसन्न भई अमुल्य बोधी सत्वको दिव्य वाणि श्रवण गर्न पाउँन्।

त्यसरी प्रार्थना गरेको कृपाले सत्य धर्मको विरुवा उम्रेर सत्य मार्गमा श्रद्धा भक्तिले प्रवेश गरि समस्त प्राणीले बोधिसत्वको मार्ग सिघ्रतापुर्वक लाभ हाउन्।

हिंदी

महा मैत्री मार्ग ज्ञावी प्रार्थना

सभी असंख्य प्राणियों को पुत्र मानकर दया और करुणा के साथ सदा ख्याल रखने वाले अनागत (बहुत प्राचीन काल के) स्वर्ण काल मे सत्य मार्ग का प्रतिपादन करने वाले मैत्री मार्ग ज्ञावी को मैं नमन करता हूँ।

निर्मल ओर उत्तम नौ पत्रयुक्त पद्धमासन के उपर विभूति रङ्ग के श्वेत वस्त्र धारण किये हुये पांव हाथ समानांतर किये खड़े हुए मोहक ज्योतिर्मय रुप को मैं नमन करता हूँ।

अकुशल कर्म के फलस्वरूप लोक मे भटक रहे पुण्य संभार ना होने के कारण धर्मगुरु से वञ्चित हुए द्रव्यहीन होकर दुःख को प्राप्त प्राणियों पर प्रकाशमय धर्म का अमृत बरसे।

तीन प्रकार के क्लेश से संचित जितने भी पाप और ऐसे ही जाने अनजाने में संचित किए अन्य पाप  पश्चाताप सहित अब उपरान्त ना दोहराने का प्रण करके आप सब के सामने मैं इसी समय देशना करता हूँ।

जिन्होंने पुण्य संभार लेकर मानव जीवन प्राप्त किया है क्षणिक सुख को सर्वोपरी मान कर भटक रहे सर्वोच्च निर्वाण प्राप्ती के निमित्त दया और करुणा से अन्तर आत्मा को आगे बढ़ाओ।

२१ लोकों के प्राणियों के निमित्त निरन्तर लगे रहकर समय का ख्याल ना रखते हुए १० दिशाओं के बुद्ध और बोधिसत्व उनके लिए भी मैं अनुमोदन करता हूँ।

भेद भाव को त्याग कर सर्व धर्म को सम्मान करो।

अवमुल्यन, आरोप, प्रतिआरोप ओर भ्रम त्याग कर भेद भाव और मतभेद के धर्म और मार्ग कभी ना अपनाते हुए सत्य मार्ग अपनाओ।

जीवन पर्यन्त सत्य मार्ग को अनुसरण करते हुए पाप कर्मों का त्याग कर गुरु तत्व के समागम में सदा समाधी में लीन रहो।

स्वयं तत्व को प्राप्त हुए बिना शब्दजाल की व्याख्या से सिद्ध करने की कोशिश न करें।

प्राणी हत्या हिंसा जैसे सभी दानवीय आचरण इन सभी को त्याग कर सम्यक आहार करो।

मुल्क पहचान को आधार मानकर लोगों और मुल्क के प्रति तुच्छ सोच ना रखो।

सत्य मार्ग का अनुसरण करते हुए खुद के साथ साथ विश्व को लाभान्वित करने वाले काम करो।

प्राणि उद्धार के निमित्त तत्व प्राप्ति करो।

चित्त के उच्चतम और गहन्तम में सदा लीन रह कर अनेक शीलों को आत्मबोध करते हुए सम्पूर्ण बन्धनों से मुक्त हों।

वैरागी भाव से शील ग्रहण कर शुद्ध चित्त के साथ प्राणीधान के निमित्त हों।

सत्य मार्ग, सूरत, चिंतन भावना के तीन कार्यों से क्लेश रहित बुद्ध शासन सभी दिशाओं में फैले।

सदा युद्ध में लगे हुए मुल्कों में आयु और पुण्य अभाव वाले कलियुग में और धर्म के शब्द से भी विहिन हुए सभी मुल्कों में सत्य धर्म का सूर्य सदा उदय रहे।

इस लोक से मृत्यु पश्चात यथाशिघ्र सुखमय स्वर्ग भवन में जन्म सिद्ध हो। वहाँ मैत्री मार्ग ज्ञावी के प्रसन्न होने पर अमूल्य बोधीसत्व की दिव्य वाणि श्रवण कर पाएं।

इस प्रकार से प्रार्थना करके कृपा प्राप्ति से सत्य धर्म के बीज उगाकर सत्य मार्ग में श्रद्धा भक्ति के साथ प्रवेश करके समस्त प्राणियों को बोधिसत्व के मार्ग पर शीघ्रतापुर्वक लाभ हो।

English

Maha Maitri Marga Gyawi Prayer

I bow in respect with folded hands pressed together gently before Maitri Marga Gyawi Who, treating all innumerable living beings as His son or daughter takes care of them with kindness and compassion, the One Who established the Satya Marga in far ancient golden age.

I bow in respect with folded hands pressed together gently before illuminant Form Who is standing on a soft and excellent nine petalled lotus-seat, the One Who is of Vibhuti colour wearing white robes, with His hands and legs in horizontal position.

May the elixir of illuminant light rain down upon those wandering in the Loka due to impure Karmas, (rain down upon) those who are bereft of Dharma Guru due to not having accumulated Punya, those who have attained sufferings due to not having material support.

To those who have gained human birth by virtue of their accumulated Punya, to those who are wandering bewildered thinking momentary Sukha (Happiness) to be everything (Sarvopari-most important), to those who have accumulated the sins through 3 types of defilements, similarly other sins accumulated knowingly unknowingly, I am giving Deshna (instructions/appeal) before all of you at this very moment to move your Antar Atma (Inner Conscience) with kindness and compassion vowing with repentance not to repeat the sins henceforth.

I am also encouraging Buddha and Boddhisattwa of ten directions working constantly for the living beings of 21 Lokas at any point of time.

Forsaking discrimination, respect all Dharmas.

Forsaking devaluing, allegations, counter allegations and illusions/misconceptions, adopt the Satya Marga, never adopting dharma and marga which discriminate and cause discord.

Following the Satya Marga throughout the life, renouncing sinful acts, remain always engrossed in Samadhi (meditative state) in the union of Guru Tattwa.

Not having actualised a Tattwa yourself, do not seek to prove what it is with cobweb of words.

Renouncing all animal-like conducts such as killing sentient beings and violence, consume Samyak (right) food.

Do not keep narrow-minded thoughts about people and countries on the basis of national identity.

Following Satya Marga, perform actions which benefit self and the world together.

Attain Tattwa for the emancipation of the living beings.

Self realizing many more Sheelas (Good Conducts), liberate (yourself) from all bondages staying in the highest and deepest state of Chitta (Mind).

Sheelas which have been attained with a Vairagi Bhaav (Non-Attachment), with a pure Chitta (Mind) may they be used for the Pranidhan (Highest benefit of the living beings)!

May Buddha Shashan (Discipline) spread in all directions without defilements through the three actions of (following) the Satya Marga, Surta (Concentration), and Chintan (Contemplation)!

May the Sun of Satya Dharma always remain arisen in the countries which are always occupied with wars, (may always remain arisen) in Kaliyuga which is deficient in age and Punya, and (may always remain arisen) in all the countries which have lost even the Dharma word.

After death from this Loka, accomplishing a birth at the earliest in Sukhamay (Happiness providing) Swarga abode where Maitri Marga Gyawi getting pleased, may all could listen to invaluable divine words of Bodhisattwa!

With the grace eaned through Prayer done in this way, growing the seeds of Satya Dharma, enteriing the Satya Marga with Shraddha (faithful allegiance) and devotion, may all living beings benefit on the Boddhisattwa Marga at the earliest!

Note:

  1. Vibhuti – vibhuti may mean color of ash or it may also mean ‘magnificent colour’
Facebook
Twitter

Footer

contact@maitridharma.org | Privacy Policy

Shuddha Ahaar (Clean Pure Diet)

Vivekasheel (Discerning/who can judge right and wrong) human beings must feel ashamed of their acts of hatred. On the one hand, they speak the language of Maitri, kindness, compassion and love, and on the other they fulfill their selfish motives by killing Abodh (who do not understand much), innocent and Agyani (having no Dharma Knowledge) living beings. Is it right? Is there any feeling of Maitriful kindness, compassion, sensibility, love and peace in such actions? Isn't it absolutely the attitude of an animal and a Rakshasha (Devil/Demon)? What distinction have we kept between us humans and those violent animals by indulging in such non-Maitriful animal-like behaviour. Do try to know, even just for a moment, what the reality is. In this way, we actually are destroying our own identity, Maan-Maryada (dignity and binding ethics) and our human civilization. The reality is that a human being is not an Agyani (having no Dharma Knowledge) like those violent animals at all. Why should then we do the evil Karmas while being equipped with such a knowledge? We think and tell others that no one should impinge upon our right to eat. But when did we ever think of the rights of those animals, as to what their rights are. In fact, all other living beings have as equal right to live as we do. There is no difference. Only difference lies in the behaviour, attributes, nature and appearance which they have got in accordance with their Karma. Take into consideration for a moment the nature and behaviour of a lion. What type it possesses. Everyone in the world does know the nature of a lion. It certainly does not have the Gyan that it should not kill others, that it should not eat blood and meat. It's not possible because it is in its nature and attributes which make it kill others mercilessly and feed on the blood and meat. It can not survive without meat even. This behaviour of the lion has been gained by it as a result of its Karma. But there is earth and sky difference between the animals and humans due to the Karma fruits received by humans. There can't be a comparison between Vivekasheel humans and Agyani animals. Never do the humans have that kind of nature and attributes that s/he would have to die if the flesh and blood were not consumed. Does our survival depend on those animals? We humans do not have any right to kill others and torment them. We humans rather survive by feeding on pure Shakahari (food taken from plants and trees) food like vegetables, grains and fruits which Gurus have provided by creating them. We can survive by consuming them, not by taking away life of others. Even while having attained a human birth, if we adopt attributes and nature of animals in such ways as an Agyani, then we don't even get a birth as an animal being but instead get a life in hell. In this way, we are destroying this priceless life wastefully. Dharma, Niti (Codes/Tenets) and Shashan (Regime/Order) of Parmatma Bhagwan Gurus are not such that would harm others. They are only to emancipate all living beings through 'Maitri Feeling for All' by giving equal treatment to everyone.

Those who think that by doing Paap (Sin) one accumulates Dharma, those who think that their wishes are granted or obstacles get removed if they sacrifice animals, those who think offering blood and meat pleases Devi-Devatas, should introspect that if those were real Bhagwans, would they want their own child-like animals be sacrificed? They never want that the innocent living beings whom They have created Themseves should ever be killed. Would the survival of the world be possible, if They were of such opposite nature. Would there be any possibility of the existence of kindness, compassion and love? In this way, we humans are committing a grave crime. How can anyone be termed as Bhagwan or Devi-Devata if s/he wants the blood of the living beings. They can not be Bhagwan, and are not even bringing any benefits for us. This is absolutely a Rakshasha's (Demon/Devil's) nature, then how can they do our Kalyan (Dharma Benefit)? Everyone knows the nature of a Rakshasha. The reality is humans kill other living beings to meet their own selfish motives alone. The Chetansheel (Conscious) human beings punish an Abodh (who do not understand much) living being, who happens to be happily lost in the feeling of surrender, causing his/her death. Why do humans, who are considered as one of the best living beings, take diets which harm others and self. Take Shuddha diet renouncing the diets which harm others and self, and see and know all other living beings equal to yourself. If someone indulges in such harmful ways, it is absolutely not in favor of him/her. It is an act of complete destruction. Not only it causes self destruction, but this sin also leads to destruction of our own children. Eventually, Atma gets stuck in Narkiya Kunda (Hell) from where there is no Mukti ever. The Atmas who accept such sacrifices are Pret-Atmas and Rakshasha who can never benefit anyone, are there only for a very short time. Those who try to achieve something by pleasing them, get the birth in the same Juni (Species), and they in the end have no other options left but suffer.

शुद्ध आहार

विवेकशील प्राणी कहलाने वाले मनुष्य को जरूर अपने घृणित कार्यों पर लज्जित होना ही चाहिए। एक तरफ मैत्री, दया, करुणा और प्रेम की भाषा बोलने वाले, दूसरी तरफ उनके द्वारा उन अबोध, निर्दोष और अज्ञानी प्राणीयों की हत्या करके अपनी स्वार्थ पूर्ति करना क्या उचित है? क्या वहाँ सर्व मैत्री भावपूर्ण दया, करुणा, समझदारी, प्रेम ओर शान्ति का भाव है? क्या यह पूर्ण रूप में एक दानव (जनावर) व राक्षस का क्रूर स्वभाव नहीं है? ऐसे अमैत्री पूर्ण दानवीय आचरण से हमारे और हिंसात्मक उन जीव जन्तुओं के बीच में क्या फरक रह गया? एक क्षण के लिए ही सही पर सब इस पर सोचो तो, वास्तविकता क्या है? ऐसे हम अपनी पहचान, मान मर्यादा ओर मानविय सभ्यता को नष्ट कर रहें हैं। वास्तव में मनुष्य उन हिंसात्मक जीव जन्तु जैसा अज्ञानी तो बिल्कुल नहीं हैं। ऐसे जान-बुझकर भी क्यों हम दुष्ट कर्म कर रहे हैं तब? हम सोचते हैं और कहते हैं किसी मनुष्य को हमारे खाना पाने के अधिकार का हनन नहीं करना चाहिए। पर हमने कब उक्त प्राणीयों के बारे में सोचा कि उन प्राणीयों के हक ओर अधिकार क्या हैं? वास्तव में इस संसार में जितना हमारा बचे रहने का अधिकार है उतना ही हक ओर अधिकार सम्पूर्ण प्राणीयों का भी है। कोई फरक नहीं है। मात्र अपने कर्म अनुसार प्राप्त हुए व्यवहार, गुण, स्वभाव और स्वरूप में मात्र भिन्नता हैं। एक क्षण के लिए ऐसे दानवों में (पशु प्राणीयों में) हिंसात्मक जीवों में एक बाघ का स्वभाव ओर व्यवहार को लेकर देखो। क्या कैसा है? अवश्य ही संसार में प्रत्येक मनुष्य को पता ही है कि बाघ का स्वभाव कैसा होता है। उस में पक्का ही ऐसे किस्म का ज्ञान नहीं हैं कि ओरों की हत्या नहीं करनी चाहिए, रक्त और मांस नहीं खाना चाहिए। होंगी भी कैसे, क्योंकि वह तो उसका स्वभाव ओर गुण है कि ओरों की क्रुरता पूर्वक हत्या करके रक्त ओर मास खाना है। वह बिना मांस के बच भी नहीं सकता। बाघ का वह कर्म अनुसार पाया गया एक फल है। पर हम मानवों द्वारा प्राप्त किए कर्म के फल वैसे ना होने से आकाश और जमीन के बीच जितना अन्तर है उतना ही हमारे और दानवों के बीच में फरक है। कहाँ विवेकशिल मनुष्य और कहाँ अज्ञानी दानव (पशुप्राणी)। मनुष्य के वैसे दानविय गुण और स्वभाव तो पक्का नहीं होते कि रक्त और मांस न खाए तो वह बच नहीं सकता। क्या हमारे प्राण उन प्राणीयों पर आधारित हैं? संसार में हम मानवों को कोई अधिकार नहीं है कि ओरों की हत्या करे ओर प्राणीयों को दुःख दें। हम पुण्यवान मनुष्यों के प्राण तो शुद्ध शाकाहारी सेवन करने में है। जैसे सागपात, अन्न ओर फलफूल हैं जिनको गुरूओं ने सृष्टि करके दिया है। हम इनको खाकर जिन्दा रह सकते हैं। ओरों के प्राण लेकर नहीं। यदि हम मानव होकर भी ऐसे इस जन्म में अज्ञानी बनकर दानविय गुण ओर स्वभाव जैसे आचरण लेकर व्यवहार करते हैं तो मृत्यु पश्चात हम दानवों में नहीं नारकीय जीवन प्राप्त करते हैं। ऐसे हम अपने अमूल्य जीवन को व्यर्थ ही नष्ट कर रहें हैं। परमात्मा भगवान गुरूओं के धर्म नीति ओर शासन यह नहीं हैं कि ओरों को असर पहुंचाऐं। वे तो केवल मात्र सभी प्राणीयो से समान व्यवहार करके सर्व मैत्री भाव द्वारा सभी का उद्धार करना है।

'पाप करने से धर्म होता है' ऐसी मान्यता रखने वाले जैसे कि बली चढाकर मनोकामना पूरी होती है ओर विघ्नबाधाऐं हटती हैं, रक्त और मांस चढाने से देवी-देवता खुश होते हैं और धर्म पूरा होता है ऐसी मान्यता रखने वाले, क्या वे वास्तव में ही यदि भगवान हों तो क्या अपने ही पुत्र समान निर्दोष प्राणीयों की बलि चाहेंगे? खुद ही सृष्टि सिद्ध करके दिए प्राणीयों की हत्या वे कभी भी नहीं चाहते। यदि वे इसके विपरित होते तो क्या यह संसार रह पाता? क्या वहाँ दया, करुणा, प्रेम रहता? ऐसे हम मनुष्य घोर अपराध कर रहें हैं। यदि भगवान प्राणीयों का रक्त चाहते हैं तो वे कैसे भगवान या देवी देवता हो सकते हैं? भगवान हो ही नहीं सकते ओर हमारे हित कार्य करने के पक्ष में भी नहीं होते। यह पूर्ण रूप से राक्षस स्वभाव है फिर कैसे हमारा कल्याण कर सकते हैं? सब को पता है राक्षस का स्वभाव कैसा होता है। सत्य यह है कि मनुष्य अपने स्वार्थ भाव की पूर्ती के निमित्त मात्र प्राणीयों की हत्या करता है। एक अबोध प्राणी जो प्राण के निमित्त हंसते हंसते समर्पण भाव में विलीन होता है वे चेतनशील मानव उसे मृत्यु के रूप में दण्डित करते हैं। अपने और ओरों का अनिष्ट करने वाले आहार सर्वश्रेष्ठ प्राणी मे गिने जाने वाले मनुष्य क्यों करते हैं? अपने ओर ओरों का अनिष्ट करने वाले आहार त्याग कर शुद्ध आहार करो ओर सर्व प्राणीयों को अपनी तरह देखो ओर बोध करो। यदि कोई ऐसे अनिष्ट कार्य करता है तो बिल्कुल ही अपने हित में नहीं है। यह पूर्ण विनाश कार्य है। स्वयं तो नष्ट हुए ही हुए इस पाप के कारण अपने सगी संतानें भी नष्ट होती जाती हैं। अन्ततः सदा आत्मा नारकीय कुण्ड में फस कर रह जाती है जहाँ से कभी भी मुक्ति नहीं है। ऐसे प्राणीयों की बलि स्वीकार करने वाली आत्माऐं तो मात्र प्रेत आत्माऐं ओर राक्षस होती हैं जो किसी का भला नहीं करती। क्षणिक समय मात्र होती हैं। इनको मानकर अपना कार्य सिद्ध बनाने व कोशिश करने वाले मानव अन्ततः इसी प्रेत आत्मा ओर राक्षस की जुनि पाकर उनके पास अन्त में दुःख भोगने के सिवाय और कोई विकल्प नहीं होता।

शुद्ध आहार

विवेकशील प्राणी भन्ने मनुस्यलाई पक्कै पनि आफ्नो घृणित कार्यहरूमा लाज एवम् संकोच हुनु पर्ने हो। जहाँ मैत्री, दया, करुणा र प्रेमको भाषा बोल्नेहरूले ति अवोध, निर्दोष र अज्ञानी प्राणीको हत्या गरेर आफ्नो स्वार्थ पूर्ति गर्नु उचित छ ? के त्यहाँ सर्व मैत्री भावपूर्ण दया, करुणा, समझदारी, प्रेम र शान्तिको भाव छ ? के यो पूर्ण रूपमा एक दानव (जनावर) वा राक्षसको क्रुरता स्वभाव होइन र ? यस्तो अमैत्री पूर्ण दानवीय आचरणले हामी र हिंसात्मक ति जीव जन्तु विचमा के फरक रह्यो र ? एक क्षण भएपनि सबैले यसलाई सोच्नुस त, वास्तविकता के रहेछ ? यसरी हामीले आफ्नै पहिचान, मान मर्यादा र मानविय सभ्यतालाई नष्ट गरी रहेका छौं। वास्तवमा मनुष्य ति हिंसात्मक जीव जन्तु जस्तो अज्ञानी त पक्कै पनि होइन। यसरी जानी-बुझीकन पनि किन हामी दुष्ट कर्म गरि रहेका छौं त ? सोच्दा वा भन्दा हुन् कोही मनुष्यले हाम्रो खाना पाउने अधिकारको हनन हुँदैन। तर हामीले कहिले उक्त प्राणीहरूको बारेमा सोचेका छौं ? ति प्राणीहरूको हक र अधिकार के हो भनेर ? वास्तवमा यस संसारमा हाम्रो जत्ति बाँच्ने अधिकार छ। त्यत्तिकै हक र अधिकार सम्पूर्ण प्राणीको पनि छ। केही फरक छैन। मात्र आफ्नो कर्म अनुसारले प्राप्त भएको व्यवहार, गुण, स्वभाव र स्वरूपमा मात्र फरक छ। एकै छिन त्यस्ता दानव मध्यको हिंसात्मक जीवमा एक बाँधको स्वभाव र व्यवहारलाई लिएर हेरौं। के कस्तो छ ? अवश्य नै संसारमा प्रत्येक मनुष्यलाई थाहाँ नै छ। बाँघको स्वभाव कस्तो हुनँछ भनेर। पक्कै पनि उसमा त्यस किसिमको ज्ञान छैन अरुको हत्या गर्नु हुँदैन भनेर, रगत र मासु खानु हुँदैन भन्ने कुरा। होस पनि कसरी, किनकी त्यो त उसको स्वभाव र गुण हो। जुन अरुको क्रुरता पूर्वक हत्या गरेर रगत र मासु खानुमा छ। ऊ मासु विना बाँच्न पनि सक्दैन। बाँघको त्यो कर्म अनुसार पाएको एक फल हो। तर हामी मानवले प्राप्त गरेको कर्मको फल त्यस्तो नभएर आकाश र जमीन बिचमा जत्ति अन्तर छ। त्यत्तिकै रूपमा हामी र दानव बिचमा फरक छ। कहाँको विवेकशिल मनुष्य र कहाँको अज्ञानी दानव। मनुष्यको त्यस्तो दानविय गुण र स्वभाव पक्कै पनि होइन। रगत र मासु नखाइ बाच्न नसक्ने। के हाम्रो प्राण ति प्राणीहरूमा आधारित छ त ? संसारमा हामी मानवलाई कुनै अधिकार छैन अरुको हत्या गर्ने र प्राणीलाई दुःख दिने। हामी पुण्यवान मनुष्यहरूको प्राण ति शुद्ध शाकाहारी सेवन गर्नुमा छ। जस्तै सागपात, अन्न र फलफूल हुन्। जुन गुरूहरूले सृष्टि गरेर दिनु भएको छ। हामी यसैलाई खाएर बँच्न सक्छौं। अरुको प्राण लिएर होइन। हामी मानव भएर पनि यसरी यही जन्ममा अज्ञानता बनेर दानविय गुण र स्वभाव झैं आचरण लिएर व्यवहार गर्छौं भने जन् मृत्यु पश्चात त हामी दानवमा होइन कि नारकीय जीवन प्राप्त गर्नेछ। यसरी हामीले आफ्नो अमूल्य जीवनलाई व्यर्थै वर्बाद गरि रहेका छौं। परमात्मा भगवान गुरूहरूको धर्म नीति र शासन त्यो होइन। अरुलाई असर पुर्‍याउने। केवल मात्र सर्व प्राणीलाई समान व्यवहार गरेर, सर्व मैत्री भावद्वारा सवैको उद्धार गर्ने हो।

'पाप गरेर धर्म हुन्छ' भन्ने मान्यता राख्नेहरू, जस्तो कि बली चढाएर मनोकामना पूरा हुन्छ र विघ्नबाधाहरू हट्न भन्नेहरू, रगत र मासु चढाएर देवी-देउता खुसी हुन्छन् र धर्म पूरा हुन्छ भन्ने मान्यता राख्नेहरू, के त्याहाँ वास्तवमै यदि भगवान भई दिएको भए देखि आफ्नै पुत्र समान निर्दोश प्राणीहरूको बलि चाहनु हुन्छ ? आफैले सृष्टि सिद्ध गराइ दिनु भएको प्राणीहरूको हत्या उहाँहरूले कहिल्यै पनि चाहनु हुन्न। यदि उहाँहरू यसको विपरित हुनु भएको भए के यो संसार रहन्थ्यो ? के त्यहाँ दया, करुणा, माया भन्ने रहन्थ्यो ? यसरी हामी मनुष्यले घोर अपराध गर्दै छौं। यदि भगवानले प्राणीको रगत चाहन्छ भने त्यो कसरी भगवान वा देवी देऊता हुन सक्छ ? भगवान हुनै सक्दैन र हाम्रो हित कार्य गर्ने पक्षमा पनि हुँदैन। यो पूर्ण रूपमा राक्षस स्वभाव हो र कसरी हाम्रो कल्याण गर्न सक्छ ? सबैलाई थाहाँ छ राक्षसको स्वभाव कस्तो हुन्छ भनेर। सत्यता यो हो कि मनुष्यहरू आफ्नो स्वार्थ भावपूर्तिको निमित्त मात्र प्राणीको हत्या गर्छन्। एक अवोध प्राणी प्राणको निमित्त हाँसी-हाँसी समर्पण भावमा विलीन हुँदै मृत्युको रूपमा ति चेतनशिल मानवले दण्ड दिन्छन्। आफू र अरुको अनिष्ट गर्ने आहार सर्वश्रेष्ठ प्राणीमा गनिने मनुष्यले किन गर्दैछन् ? आफू र अरूको अनिष्ट गर्ने आहारहरू त्यागी सुद्ध आहार गर्नु र सर्व प्राणीहरूलाई आफू सरह हेरौं र बोध गरौं। यदि कसैले यसरी यस्ता अनिष्ट कार्यहरू गर्दैछ भने त्यो विलकुलै आफ्नो हितमा छैन। यो पूर्न विनाश कार्य हो। अफू त नष्ट भयो-भयो यसको पापले गर्दा आफ्नो साखा-सन्तानहरूपनि नष्ट हुँदै जानेछ। अन्ततः सदा आत्माले नारकीय कुण्डमा विताउनु पर्ने हुन्छ। जहाँबाट कहिल्यै मुक्त छैन। यसरी प्राणीको बलि स्वीकार्ने आत्माहरू त मात्र प्रेत आत्माहरू र राक्षसहरू हुन्। जसले कसैलाई राम्रो गर्दैन। क्षणिकको लागी मात्र हुँनेछ। यस्तालाई मानेर आफ्नो कार्य सिद्ध बनाउन खोज्ने मानवहरू अन्ततः यसै प्रेत आत्मा र राक्षसको जुनि पाएर अनन्त दुःख भोग्नु सिवाय अरु विकल्प कुनै छैन।